Hallo Belgen enzo,
Het is weer even geleden, dus ik heb veel te vertellen. Peru blijft verrassend en leuk!
Om te beginnen, ga ik al helemaal terug naar 31 oktober: Halloween. Hier in Peru vieren alle jongeren dat, maar dan op hun manier. Ze geven feestjes en gaan daar verkleed naartoe. Ik ben met mijn gastnicht naar een Halloween-verjaardagsfeest gegaan van een meisje dat 15 werd, wat hier sowieso al heel hard gevierd wordt. Omdat het een 15e verjaardagsfeest was, was er allemaal gratis eten (heel veel en lekker!) en drank en was er een hele ceremonie, maar het verschil was dat iedereen verkleed was. De jarige was een vampier en daarmee meteen het engste en meest halloweenachtige figuur van het hele feest. De andere meisjes waren cowboys, bunny’s, verpleegsters, duiveltjes, serveersters en zo van die dingen, waarbij de rode draad was: zo weinig mogelijk kledij.
Gelukkig wist ik op voorhand dat het hier niet de gewoonte is om zo lelijk mogelijk als heks naar een Halloweenfeest te gaan, want dan zou ik wel heel hard opgevallen hebben.
Een paar dagen later, in de les fotografie hebben we de foto’s ontwikkeld die we daarvoor moesten trekken. Ik had de mijne met veel liefde en vooral veel tijd getrokken, omdat alles handmatig moest. We moesten zelf focussen, de sluitertijd instellen, het diafragma regelen,… en dan nog aan alle regels van compositie denken en niet zomaar gewone foto’s trekken. De foto’s waren oefeningen, zoals hoeken en ‘planos’ (dat weet ik niet in het nederlands). Ik heb er hard aan gewerkt, maar ik dacht dan ook dat het de moeite waard ging zijn als ik daarna mijn foto’s zou zien… Niet dus. Tijdens het ontwikkelen van nét mijn foto’s, leunde er iemand tegen het lichtknopje. Weg, foto’s!
Dat was wel even pech. ‘Gelukkig’ kreeg ik een nieuw rolletje en mocht ik opnieuw proberen. Al die tijd opnieuw, met evenveel pech erna, maar op dat moment wist ik dat nog niet en aangezien ik vrij cronologisch ga proberen schrijven, hou ik het nog even spannend en komt dat verhaal straks. Ergens tussen Trujillo en Lima. Je zal wel zien.
Dat was wel even pech. ‘Gelukkig’ kreeg ik een nieuw rolletje en mocht ik opnieuw proberen. Al die tijd opnieuw, met evenveel pech erna, maar op dat moment wist ik dat nog niet en aangezien ik vrij cronologisch ga proberen schrijven, hou ik het nog even spannend en komt dat verhaal straks. Ergens tussen Trujillo en Lima. Je zal wel zien.
Dat deel was even wat minder leuk, maar wordt natuurlijk gecompenseerd door de 10000en leuke dingen die ik hier meemaak. Bijvoorbeeld: gaan fitnessen met personal trainer, voor 80 eurocent per keer. Heel vermoeiend, maar het helpt wel. Ik moet wel mijn best doen, want mijn trainer geeft me oefeningen die ik moet afmaken.
Ik ben ook een keer naar aerobicos geweest, een uur bewegen met allemaal vrouwen die precies net zwanger zijn geweest. Wel leuk, maar ik wou toch nog niet meteen een abonnement kopen. Eerst nog wat verder zoeken.
Ik ben ook een keer naar aerobicos geweest, een uur bewegen met allemaal vrouwen die precies net zwanger zijn geweest. Wel leuk, maar ik wou toch nog niet meteen een abonnement kopen. Eerst nog wat verder zoeken.
Het volgende leuke deel: Trujillo!
In het weekend van 5 oktober ben ik met mijn gastfamilie op weekend geweest naar hun appartement in Trujillo, een mooie stad aan zee. De zus studeert daar, dus we gingen haar bezoeken. Het was echt heel leuk! De eerste avond ben ik uitgeweest met mijn gastzus, -nicht en –neef en heb ik al een deel van de stad leren kennen. De volgende dag moesten we helaas vroeg opstaan om ruïnes te gaan bezoeken van een oude stad. Ook heel mooi, met nog authentieke tekeningen van bijvoorbeeld Inka’s die hand in hand lopen in een rijtje. Daarna zijn we naar verschillende plaatsen aan zee gegaan, waar ik foto’s heb getrokken met mijn tweede rolletje, in de hoop dat het deze keer wel goed zou komen (niet dus, maar dat wist ik toen nog niet). Opnieuw al mijn foto’s getrokken, deze keer van mijn zus en van de zee, die heel mooi was. Er waren golven en we stonden op een pier van grote rotsblokken. Op die rotsblokken kropen ook heel veel kleine krabben, waarvan ik ook een foto had.
In de namiddag zijn we naar een plaatsje buiten de stad gegaan, waar het beste strand van Trujillo is en waar ik veel surfers heb gezien. Dat zag er enorm leuk uit en als ik in de zomervakantie (januari-maart) naar Trujillo ga, wil ik dat ook eens proberen.
Aan dat strand was ook een pier, een soort brug die over de zee liep en toen we daar even naar een lager stuk wandelden, werden we plots aangevallen door de zee. Alleen ik zag het aankomen, de anderen waren net naar de andere kant aan het kijken. Ik zag een heel grote witte schuimende golf op ons afkomen en meteen daarna waren we helemaal nat! We konden er wel mee lachen en wij niet alleen. Iedereen rond ons was mee aan het lachen omdat we zo overspoeld waren.
Trujillo was de hele tijd heel leuk en is intussen mijn favoriete stad hier, omdat er zee is en ik zoveel van zee, strand en zwemmen hou. Normaal gezien gaat mijn gastfamilie daar elk jaar een maand naartoe in de zomervakantie en ik denk dat we dit jaar in januari gaan. Hopelijk gaat het door! Dan lig ik op het strand terwijl jullie door de sneeuw fietsen, bevriezen, het ijs van de auto krabben, wolkjes blazen, uitglijden en eventueel zelfs examens aan het maken zijn.
In het weekend van 5 oktober ben ik met mijn gastfamilie op weekend geweest naar hun appartement in Trujillo, een mooie stad aan zee. De zus studeert daar, dus we gingen haar bezoeken. Het was echt heel leuk! De eerste avond ben ik uitgeweest met mijn gastzus, -nicht en –neef en heb ik al een deel van de stad leren kennen. De volgende dag moesten we helaas vroeg opstaan om ruïnes te gaan bezoeken van een oude stad. Ook heel mooi, met nog authentieke tekeningen van bijvoorbeeld Inka’s die hand in hand lopen in een rijtje. Daarna zijn we naar verschillende plaatsen aan zee gegaan, waar ik foto’s heb getrokken met mijn tweede rolletje, in de hoop dat het deze keer wel goed zou komen (niet dus, maar dat wist ik toen nog niet). Opnieuw al mijn foto’s getrokken, deze keer van mijn zus en van de zee, die heel mooi was. Er waren golven en we stonden op een pier van grote rotsblokken. Op die rotsblokken kropen ook heel veel kleine krabben, waarvan ik ook een foto had.
In de namiddag zijn we naar een plaatsje buiten de stad gegaan, waar het beste strand van Trujillo is en waar ik veel surfers heb gezien. Dat zag er enorm leuk uit en als ik in de zomervakantie (januari-maart) naar Trujillo ga, wil ik dat ook eens proberen.
Aan dat strand was ook een pier, een soort brug die over de zee liep en toen we daar even naar een lager stuk wandelden, werden we plots aangevallen door de zee. Alleen ik zag het aankomen, de anderen waren net naar de andere kant aan het kijken. Ik zag een heel grote witte schuimende golf op ons afkomen en meteen daarna waren we helemaal nat! We konden er wel mee lachen en wij niet alleen. Iedereen rond ons was mee aan het lachen omdat we zo overspoeld waren.
Trujillo was de hele tijd heel leuk en is intussen mijn favoriete stad hier, omdat er zee is en ik zoveel van zee, strand en zwemmen hou. Normaal gezien gaat mijn gastfamilie daar elk jaar een maand naartoe in de zomervakantie en ik denk dat we dit jaar in januari gaan. Hopelijk gaat het door! Dan lig ik op het strand terwijl jullie door de sneeuw fietsen, bevriezen, het ijs van de auto krabben, wolkjes blazen, uitglijden en eventueel zelfs examens aan het maken zijn.
Na Trujillo was ik weer een tijdje in Cajamarca waar het leven weer gewoon verder ging zonder strand of zee. Maar niet minder leuk, want Cajamarca blijf verbazen!
Elke keer als ik naar de Plaza de Armas (hoofdplein) ga, zie ik heel mooie dingen en allemaal kleurtjes. De straten zijn hier gevuld met verkopers, kraampjes en vrouwen in de meest kleurrijke kledij. Voor 30eurocent kan je hier vier croissants kopen, die vreemd genoeg écht naar croissants smaken, of een klein bordje met wat frietjes en gefrituurde kip, een vers (groot) glas fruitsap (favoriet: aardbij met appelsien, hmmm) of een heerlijke hotdog met minifritjes (jammie!) en vier sauzen. En zo veel meer.
Hier in de stad lopen ook twee jongleurs rond, die jongleren aan verkeerslichten. Toen ik er eens eentje met van die grote hakmessen zag jongleren, zag dat er zo leuk uit dat ik heb gevraagd of ik ook eens mocht proberen. Op weg van school naar huis even met messen jongleren, dat is eens iets anders. En het lukte! Zo leuk! Het zijn ook niet zo’n gevaarlijke messen, als ik er gewoon mee jongleer kunnen ze mij niet snijden, want ze zijn vrij bot. Maar ik durf er toch geen trucjes mee te oefenen. Ik mocht wel eens een dagje de kegels van mijn vriend-jongleur lenen en toen heb ik wel wat kunnen oefenen. Blijkbaar ben ik het enige meisje in Cajamarca die dat kanJ.
Ook leuk is dat ik intussen al vier pakjes heb gekregen uit België. Omdat ik zelf nog nooit een postbode had gezien, verwachtte ik eerst niet dat ze allemaal gingen aankomen, maar toen ik op een dag bij de post ging vragen waar ze bleven, zeiden ze dat de postbode van mijn wijk op vakantie was en haalden ze van achter hun bureau twee pakjes tevoorschijn met mijn naam er op. Weer wat bijgeleerd: als de postbode op vakantie is, geen post!
Maar dus, heel leuk allemaal! Bedankt mama en papa en Maya voor mijn kleedje, de lekkere Belgische chocolade (!!!), snoepjes, koekjes en de Speculoos waar mijn familie lekker heeft van zitten smullen (dat hadden ze hier nog nooit gezien) en Sylv voor de lading Flairs. Zo nog eens een tijdschrift kunnen lezen in het Nederlands is echt leuk J.
De pakjes waren tussen twee weken en een maand onderweg, dus wie graag iets wilt opsturen voor sinterklaas of kerstmis mag dat zeker al doen J. Een brief is ook altijd welkom, dat is heel leuk om te krijgen, zo op de oude manier.
Voor wie mijn adres nog niet weet:Hanne Heymans
Pje. Las Sirenas 184
El Ingenio
Cajamarca
Cajamarca, Peru
Elke keer als ik naar de Plaza de Armas (hoofdplein) ga, zie ik heel mooie dingen en allemaal kleurtjes. De straten zijn hier gevuld met verkopers, kraampjes en vrouwen in de meest kleurrijke kledij. Voor 30eurocent kan je hier vier croissants kopen, die vreemd genoeg écht naar croissants smaken, of een klein bordje met wat frietjes en gefrituurde kip, een vers (groot) glas fruitsap (favoriet: aardbij met appelsien, hmmm) of een heerlijke hotdog met minifritjes (jammie!) en vier sauzen. En zo veel meer.
Hier in de stad lopen ook twee jongleurs rond, die jongleren aan verkeerslichten. Toen ik er eens eentje met van die grote hakmessen zag jongleren, zag dat er zo leuk uit dat ik heb gevraagd of ik ook eens mocht proberen. Op weg van school naar huis even met messen jongleren, dat is eens iets anders. En het lukte! Zo leuk! Het zijn ook niet zo’n gevaarlijke messen, als ik er gewoon mee jongleer kunnen ze mij niet snijden, want ze zijn vrij bot. Maar ik durf er toch geen trucjes mee te oefenen. Ik mocht wel eens een dagje de kegels van mijn vriend-jongleur lenen en toen heb ik wel wat kunnen oefenen. Blijkbaar ben ik het enige meisje in Cajamarca die dat kanJ.
Ook leuk is dat ik intussen al vier pakjes heb gekregen uit België. Omdat ik zelf nog nooit een postbode had gezien, verwachtte ik eerst niet dat ze allemaal gingen aankomen, maar toen ik op een dag bij de post ging vragen waar ze bleven, zeiden ze dat de postbode van mijn wijk op vakantie was en haalden ze van achter hun bureau twee pakjes tevoorschijn met mijn naam er op. Weer wat bijgeleerd: als de postbode op vakantie is, geen post!
Maar dus, heel leuk allemaal! Bedankt mama en papa en Maya voor mijn kleedje, de lekkere Belgische chocolade (!!!), snoepjes, koekjes en de Speculoos waar mijn familie lekker heeft van zitten smullen (dat hadden ze hier nog nooit gezien) en Sylv voor de lading Flairs. Zo nog eens een tijdschrift kunnen lezen in het Nederlands is echt leuk J.
De pakjes waren tussen twee weken en een maand onderweg, dus wie graag iets wilt opsturen voor sinterklaas of kerstmis mag dat zeker al doen J. Een brief is ook altijd welkom, dat is heel leuk om te krijgen, zo op de oude manier.
Voor wie mijn adres nog niet weet:Hanne Heymans
Pje. Las Sirenas 184
El Ingenio
Cajamarca
Cajamarca, Peru
(Twee keer Cajamarca, omdat ik in de stad Cajamarca woon die in het district Cajamarca ligt).
Vorige week ben ik met mijn faculteit (Communicatiewetenschappen) van de universiteit naar Lima gegaan om bedrijven te bezoeken. We zijn naar radio- en tvstations geweest en naar een groot bedrijf dat werkt met communicatie. Het was een hele leuke reis en we hebben veel leren kennen. Het waren wel vermoeiende dagen, die dan nog begonnen met een busreis van zo’n 17 uur. De eerste dag kwamen we aan in de ochtend in Miraflores, het veiligste district van Lima. Dat is een van de plaatsen in de stad waar je gewoon kan rondwandelen zonder beroofd te worden. Lima is enorm groot en bestaat uit vele districten (zo groot als een kleine stad) waarvan er sommige heel gevaarlijk zijn, maar die hebben we natuurlijk niet bezocht. In Miraflores had de univ een hostal gevonden waar we voor minder dan 10 euro per nacht konden logeren, maar we zijn vanaf de tweede nacht in een veel leuker hostal gaan slapen waar een groepje anderen ook logeerden die in onze richting zitten. Dat hostal had een pingpongtafel, een pooltafel, een hele oude mooie auto (waarmee we een dagje naar een van de bedrijven zijn gebracht), leuke mensen én het kostte maar zo’n vier euro per nacht. Het was echt een enorm leuke plek!
De eerste dag zijn we met heel de groep in Cantucky Fried Chicken en Burgerking gaan eten, omdat die dingen alleen in de hoofdstad bestaan en daarna zijn we een eerste radio gaan bezoeken. Het was een nationale radio, maar in vergelijking met de radio van het kleine België zagen hun studio’s er wel heel klein en amateuristisch uit. Voor elke radio was er een klein kamertje waar zowel het bureau als de studio van de presentator en de producer was en iedereen kon daar gewoon binnenvallen. Terwijl we binnen in zo’n bureautje stonden, was er zelfs iemand aan het presenteren. Dan moesten we wel even stil zijn.
Na de radio zijn we in de avond naar een paar bars geweest en dan gaan slapen. De volgende dag was de dag dat ik van hostal ben veranderd, dus moest ik vroeg opstaan, maar in de dag was er niet echt veel te doen. We hebben gepingpongd, het centrum van Lima verkend, weer fastfood gegeten en in de nacht weinig geslapen want de volgende ochtend moesten we om vijf uur opstaan om tegen zeven uur in ATV te zijn, een televisiemaatschappij. Daar hebben we live naar het nieuws gekeken in de studio, waar de nieuwslezers tussendoor telkens begonnen te bellen of smsen met hun familie en lelijke schoenen aanhadden, omdat je die toch niet ziet op tv. Miss peru stond ook in die studio en met haar sta ik op een foto. Ook met een of andere bekende peruaanse knapperd, maar die kende ik zelf helemaal niet.
Zo waren alle dagen een beetje. Veel vrije tijd en af en toe een bedrijf gaan bezoeken. Eén avond zijn we naar een muziekgroepje gaan kijken, La Mente. Ik vond ze heel goed en heb me echt geamuseerd. Het was een groepje dat in België nog wel bekend zou kunnen worden, echt leuke muziek, maar niet de muziek waar Peruanen veel naar luisteren.
De laatste avond zijn we naar de Show de los Sueños geweest (show van de dromen), wat eigenlijk de Peruaanse vorm was van Sterren op de dansvloer. Alle bekende peruanen waren daar aan het dansen en wij mochten de liveshow bijwonen. We moesten dan wel heel de tijd vrolijk kijken om te tonen dat het heel boeiend was, maar ik was zo moe dat ik half lag te slapen. Hopelijk ben ik niet in beeld gekomen…
De eerste dag zijn we met heel de groep in Cantucky Fried Chicken en Burgerking gaan eten, omdat die dingen alleen in de hoofdstad bestaan en daarna zijn we een eerste radio gaan bezoeken. Het was een nationale radio, maar in vergelijking met de radio van het kleine België zagen hun studio’s er wel heel klein en amateuristisch uit. Voor elke radio was er een klein kamertje waar zowel het bureau als de studio van de presentator en de producer was en iedereen kon daar gewoon binnenvallen. Terwijl we binnen in zo’n bureautje stonden, was er zelfs iemand aan het presenteren. Dan moesten we wel even stil zijn.
Na de radio zijn we in de avond naar een paar bars geweest en dan gaan slapen. De volgende dag was de dag dat ik van hostal ben veranderd, dus moest ik vroeg opstaan, maar in de dag was er niet echt veel te doen. We hebben gepingpongd, het centrum van Lima verkend, weer fastfood gegeten en in de nacht weinig geslapen want de volgende ochtend moesten we om vijf uur opstaan om tegen zeven uur in ATV te zijn, een televisiemaatschappij. Daar hebben we live naar het nieuws gekeken in de studio, waar de nieuwslezers tussendoor telkens begonnen te bellen of smsen met hun familie en lelijke schoenen aanhadden, omdat je die toch niet ziet op tv. Miss peru stond ook in die studio en met haar sta ik op een foto. Ook met een of andere bekende peruaanse knapperd, maar die kende ik zelf helemaal niet.
Zo waren alle dagen een beetje. Veel vrije tijd en af en toe een bedrijf gaan bezoeken. Eén avond zijn we naar een muziekgroepje gaan kijken, La Mente. Ik vond ze heel goed en heb me echt geamuseerd. Het was een groepje dat in België nog wel bekend zou kunnen worden, echt leuke muziek, maar niet de muziek waar Peruanen veel naar luisteren.
De laatste avond zijn we naar de Show de los Sueños geweest (show van de dromen), wat eigenlijk de Peruaanse vorm was van Sterren op de dansvloer. Alle bekende peruanen waren daar aan het dansen en wij mochten de liveshow bijwonen. We moesten dan wel heel de tijd vrolijk kijken om te tonen dat het heel boeiend was, maar ik was zo moe dat ik half lag te slapen. Hopelijk ben ik niet in beeld gekomen…
De volgende dag was het al weer tijd om terug te keren naar Cajamarca. 17 uur bus en daarna heel moe thuiskomen na een heel leuke reis.
In Cajamarca had ik dan weer gewoon les, minder leuk dan reizen, maar toch zijn mijn dagen hier heel leuk. Vorige dinsdag zijn we met een groepje AFS’ers en Peruanen naar Harry Potter gaan kijken in de cinema voor één euro. Voor bijna twee euro extra nog een grote popcorn en INCA KOLA en zo werd het een hele leuke avond.
Woensdagavond ben ik nog met echte campesinos (mensen van het platteland) naar hun dorpsfeest geweest, waar een prachtig vuurwerk was en de mensen raar dansten. In de nacht hebben we daar geslapen in een huis zonder water of elektriciteit en in de ochtend zijn we gaan eten in een restaurantje waar ze alles kookten op stukken hout in de tuin. Toen ik daar even naar de wc ging, zag ik heel kleurige haartjes op de grond liggen en daarnaast een paar gepelde cavia’s. In een pan op het hout was een oude vrouw die aan het frituren. Jammie. Ik heb maar varken besteld, waarvoor ze het stuk varken dat aan het plafond van de eetzaal hing gebruikten. Niet echt zo smakelijk.
In Cajamarca had ik dan weer gewoon les, minder leuk dan reizen, maar toch zijn mijn dagen hier heel leuk. Vorige dinsdag zijn we met een groepje AFS’ers en Peruanen naar Harry Potter gaan kijken in de cinema voor één euro. Voor bijna twee euro extra nog een grote popcorn en INCA KOLA en zo werd het een hele leuke avond.
Woensdagavond ben ik nog met echte campesinos (mensen van het platteland) naar hun dorpsfeest geweest, waar een prachtig vuurwerk was en de mensen raar dansten. In de nacht hebben we daar geslapen in een huis zonder water of elektriciteit en in de ochtend zijn we gaan eten in een restaurantje waar ze alles kookten op stukken hout in de tuin. Toen ik daar even naar de wc ging, zag ik heel kleurige haartjes op de grond liggen en daarnaast een paar gepelde cavia’s. In een pan op het hout was een oude vrouw die aan het frituren. Jammie. Ik heb maar varken besteld, waarvoor ze het stuk varken dat aan het plafond van de eetzaal hing gebruikten. Niet echt zo smakelijk.
In de namiddag, heb ik op weg naar huis nog even een koe zien bevallen. Dat heb je als je met Peruaanse dorpmensen op uitstapje gaat. Hun koe was hoogzwanger, dus stopten we even in een veld en haalden ze daar een kalfje uit. Het tripje was echt wel een hele ervaring.
Vrijdag ben ik hier uitgeweest met mijn twee tweelingsbroertjes. Er was niet veel te doen, maar het was wel leuk. Spijtig genoeg moest ik zaterdag vroeg opstaan, maar het was wel voor iets leuks.
Oei, intussen ben ik vergeten vertellen hoe mijn tweede filmrolletje ook volledig wit uitkwam en ik weer geen foto’s had. Bij deze is dat dan ook gezegd en kan ik verder vertellen over zaterdag, want die dag ben ik opnieuw foto’s gaan trekken. Wim en ik hadden met de professor van fotografie in de ochtend in de stad afgesproken om samen op mooie plaatsen foto’s te gaan trekken en ze daarna te ontwikkelen. Ik had gevraagd aan mijn jongleur-vriend of hij wou komen met zijn messen, om wat boeiendere foto’s te hebben en dat is goed gelukt. Het zijn heel leuke foto’s geworden van de mooiste plaatsen van de stad. Na het fotograferen zijn we naar het labo gegaan om eerst het filmpje te ontwikkelen en dan de leukste foto’s op papier te zetten. Een heel proces! Het heeft nog tot zes uur ’s avonds geduurd, maar toen had ik wel 12 leuke foto’s, waarvan er vier al droog waren die ik mee naar huis kon nemen. Maandag kan ik de rest meenemen en dan scan ik ze in zodat ik ze op mijn facebook kan zetten, bij mijn andere foto’s van Peru.
Ontwikkelen is echt boeiend! Na zo’n heel proces zie je langzaamaan je afbeelding op een wit papier verschijnen, dat lijkt echt magisch!
Oei, intussen ben ik vergeten vertellen hoe mijn tweede filmrolletje ook volledig wit uitkwam en ik weer geen foto’s had. Bij deze is dat dan ook gezegd en kan ik verder vertellen over zaterdag, want die dag ben ik opnieuw foto’s gaan trekken. Wim en ik hadden met de professor van fotografie in de ochtend in de stad afgesproken om samen op mooie plaatsen foto’s te gaan trekken en ze daarna te ontwikkelen. Ik had gevraagd aan mijn jongleur-vriend of hij wou komen met zijn messen, om wat boeiendere foto’s te hebben en dat is goed gelukt. Het zijn heel leuke foto’s geworden van de mooiste plaatsen van de stad. Na het fotograferen zijn we naar het labo gegaan om eerst het filmpje te ontwikkelen en dan de leukste foto’s op papier te zetten. Een heel proces! Het heeft nog tot zes uur ’s avonds geduurd, maar toen had ik wel 12 leuke foto’s, waarvan er vier al droog waren die ik mee naar huis kon nemen. Maandag kan ik de rest meenemen en dan scan ik ze in zodat ik ze op mijn facebook kan zetten, bij mijn andere foto’s van Peru.
Ontwikkelen is echt boeiend! Na zo’n heel proces zie je langzaamaan je afbeelding op een wit papier verschijnen, dat lijkt echt magisch!
Nu heb ik wel lang genoeg geschreven. En toch waren dit maar een paar van de leuke, boeiende dingen die ik hier meemaak, maar als ik alles wil opschrijven, zitten jullie morgen nog te lezen.
Hasta luego!
Hasta luego!
Hanne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten