Dag 24: de tijd gaat snel.

Hola!

Intussen ben ik al 24 dagen in Peru. De tijd gaat snel!
Zaterdag ben ik naar een 15años geweest. Dat is de 15e verjaardag van een meisje en die dag gaat hier niet onopgemerkt voorbij. Het feest was in een vrij grote zaal, die in het thema "roze" was ingericht met allemaal ronde tafeltjes en een dansvloer. Het leek meer op een trouwfeest dan op een verjaardag.
De dag voordat we naar het feest gingen, kwam ik te weten dat de dresscode voor zo'n dingen avondkledij is. Ik ben dus heel de dag op zoek geweest naar een jurk en schoenen. Met hakken, dat moet. Best pijnlijk, vijf uur dansen op hakken. En ook niet nodig aangezien ik zo al de grootste was en ik met die schoenen ver boven alle jongens uitstak.
Grappig wel.

Het feest begon met een ceremonie, daarna was er eten en daarna begon iedereen te dansen. Wat later kwamen er dan verklede mensen binnen, sommigen op hoge stelten en zij begonnen maskers en gekke hoofddeksels uit te delen. Ik heb mijn gek hoofddeksel na het feest weggegeven aan een klein jongetje dat op een karton ging slapen op straat vlak bij de feestzaal. Het was een heel leuk jongetje dat heel de tijd grapjes maakte, maar dat wel geen huis had en dus op straat moest slapen. Hij was heel blij met het gekke ding dat ik hem gaf en toonde het aan iedereen. Zo schattig! Ik wou hem meenemen naar huis.

....

Vanaf hier was ik daarnet verder aan het typen maar ik drukte blijkbaar op iets verkeerd en heel mijn bericht is plots verdwenen. Opnieuw beginnen dus. Jeuj.

Ik denk dat ik hier was beginnen schrijven over school.

Enkele weetjes:

• Eergisteren ging mijn gsm plots af in de les. Ik wou hem afzetten, maar de professor vond dat precies een raar idee en gebaarde dat ik in de gang moest opnemen. Wat hij zelf die les drie keer deed. Het is hier niet de gewoonte om af te leggen als je les hebt. De ene helft gaat in de gang bellen, de andere helft begint heel stil in de klas te bellen.
• Er wordt hier veel vriendschappelijker omgegaan met professoren. Enkel hun voornaam wordt gebruikt en voor de les krijgen ze een handje en een “hola prof”. Wanneer ik wordt voorgesteld aan directie, begroeten ze me altijd met een kus. Net zoals vrienden of familie.
• Wim (andere belg) en ik zijn gisteren ontvoerd uit onze les om foto's te laten trekken met de directeur voor een of andere krant. We zijn blijkbaar de eerste uitwisselingsstudenten in de univ en dat willen ze de wereld laten weten:) We hebben in ruil een rugzak en een tshirt van de univ gekregen. Leuk!
• Lessen van drie uur zonder pauze duren laaaaang!
• Een niet-school weetje: zaterdag zat de hele stad (=veel mensen!) zonder stroom, maar dat is hier niet zo abnormaal. Gebeurt wel vaker.

Dat was mijn week zo ongeveer. Morgen ga ik weer naar een 15años. Mijn broers hebben blijkbaar nogal wat vriendinnen van 15. En zondag is het elke week familiedag. Dan gaan we eten en rijden we ergens naartoe.

Wie nog iets wil vragen of zeggen kan me altijd mailen: hanneke543@hotmail.com

Tot de volgende!

Hanne

Deze week

Hola!

Het leven in Peru wordt steeds normaler. Ik voel me hier nog altijd goed en voorlopig heb ik nog geen echte problemen met het aanpassen. Het eten is wel heel anders dan in België en het is raar om mijn vrienden niet in de buurt te hebben, maar daartegenover staat dan wel dat ik elke dag nieuwe mensen zie en dat ik hier een hele stad voor mij heb liggen die ik nog kan verkennen.

Intussen ga ik al een week naar school. De lessen die ik volg zijn heel anders dan in België. In de meeste lessen zitten we met heel weinig in de klas (minder dan 10) en praat de prof echt met zijn leerlingen.  We krijgen wel bij ongeveer elke les huiswerk mee, maar tot nu toe valt dat goed mee. Voor fotografie moeten we 10 bepaalde foto’s trekken en 5 minuten voor de klas praten over een fotograaf. In het Spaans…
Dat wordt nog spannend!

De lessen zijn hier wel lang (2 of 3 uur) en tegen het einde is dat wel heel saai omdat het vermoeiend is om naar een andere taal te luisteren en na een uur lukt dat al veel minder goed.  Gelukkig versta ik steeds meer en gaat mijn Spaans er wel op vooruit. Ik kijk echt uit naar het moment waarop ik die taal spreek alsof het Nederlands is, want nu is het soms moeilijk om dingen in mijn hoofd te hebben die ik niet kan verwoorden.

Maandag zijn we met de drie Belgen de toerist gaan uithangen. We zijn naar het centrum van de stad (Plaza de Armas) geweest en zijn de trappen op geklommen die naar een heel mooi kerkje leiden. Onderweg in alle winkeltjes binnengeweest om naar de souvenirtjes te gaan kijken en boven mocht dan natuurlijk de INKA KOLA niet ontbreken. Net vakantie!

Verder ben ik ook nog gaan basketballen en voetballen met mijn klasgenoten en daarstraks ben ik met de fiets naar school gereden.  Op een weg zonder wegstroken of fietspaden en vol met auto’s en motortaxi’s. Een echt avontuur dus!

Dat was het tot nu toe. Het leven in Peru begint vorm te krijgen J

Hasta luego,

Hanne

LAMA's²!

Hola!

Ik loop hier nu al 10 dagen rond in Peru en ik heb toch al wel wat vreemde dingen gezien. Onder andere veel borsten. Je ziet hier af en toe op straat een mama die haar kindje melk aan het geven is, terwijl zij zelf bijvoorbeeld aan het werk is. Toen ik een broek ging kopen in een winkeltje en ik naar een bepaalde broek wees, nam een van die mama's haar kindje (al voedend) in haar rechterhand en haalde ze de broek met haar andere hand uit een stapel broeken. Intussen vielen er nog wat dingen naar beneden, die het kindje gelukkig niet raakten. We hebben ook eens de weg gevraagd aan een meisje, maar omdat zij het niet wist wees haar vriendin ons de weg. Met één hand, want met haar andere arm was ze haar baby onder haar borst aan het houden. Maar dat is hier allemaal niet vreemd.

Vandaag ben ik naar de markt geweest, waar je onder andere kippen kon kopen om op te eten. Gepluimd, maar met de kop en de poten er nog aan. Lekker blijkbaar, maar toch een vreemd zicht. Mijn mamà kocht geukkig een kip zonder kop, die nu nog steeds in de keuken ligt, wat niet echt smakelijk is om naar te kijken tijdens het eten. Verder was de markt wel heel mooi en kleurrijk, met vele traditionele peruanen met hoge hoeden die allemaal lekkere en speciale dingen verkochten. Fruit in alle kleuren en maten!

Verder ben ik natuurlijk ook nog naar de univesiteit geweest. Soms leuk, maar soms ook echt saai. Bijvoorbeeld drie uur lang kunst, maar dan gewoon drie uur lang naar een diashow van schilderijen kijken waarbij de prof bij elke dia een Spaanse saaie uitleg gaf. Aburrido!

Filosofie was wel heel boeiend en die prof verstond ik vrij vaak omdat hij heel duidelijk en traag praatte. Klein minpuntje: die les begint om zeven uur in de ochtend. Reken daar een half uur stappen bij en jaaaa, dat is vroeg opstaan!

Ik vind het wel heel leuk om zoveel te wandelen. Gisteren ben ik voor het eerst alleen naar huis gewandeld en het was niet eens zo gevaarlijk. Om negen uur in de avond heb ik wel een motortaxi naar huis genomen want in het donker naar huis wandelen is echt niet aan te raden in dit land.

Nog een paar weetjes:

• Ik heb nog geen bonen voorgeschoteld gekregen. Leve Cajamarca!
• Op de markt koopt mijn mamà elke week verse bloemen voor in elke kamer.
• Ik heb pasfoto's laten trekken, wat echt lang duurde omdat mijn hoofd er van de meneer perfect moest opstaan (de oude man kwam steeds mijn haar goedleggen en mijn hoofd een milimeter bewegen) en omdat je hier blijkbaar triest moet kijken op foto's. Lachen=opnieuw.
• Ik ga een sport zoeken, waarschijnlijk taekwondo ofzo:)

 Zo, dat was het voor vandaag.
Hasta luego!

Hanne

Eerste dag universiteit

Hallo!

Snel even een berichtje, want over 10 minuten vertrek ik (te voet) voor de tweede keer naar mijn universiteit, de Universidad Privada del Norte. Voorlopig is het daar heel leuk, ze houden duidleijk van buitenlandse studenten en Wim (andere AFSer hier) en ik mochten ons lessenrooster mee kiezen. De directeur praat engels en is heel vriendelijk. Om half 11 gaan we nog is met hem praten om te zien of we filosofie, psychologie en wiskunde (Wim) kunnen volgen. Daarna krijgen we twee uur les over Peru denk ik, in het vak Identidades y Communicación en van vier tot zeven hebben we Lenguaje audiovisual. Ben benieuwd!

Gisteren zijn we naar de eerste les fotografie geweest. De professor is jong en vriendelijk en praat ook engels. Hij praat traag Spaans en legt alles goed uit. Onze klasgenoten hebben zich allemaal voorgesteld en het leek toch alsof we welkom waren:)
Na school hadden we nog twee uur voordag we op een AFS bijeenkomst moesten zijn dus zijn we naar het centrum gewandeld, wat heel leuk was omdat we onderweg langs echte peruaanse straten wandelden en langs allemaal kleine winkeltjes.
Op de AFS bijeenkomst hebben we geleerd over de gewoontes in Cajamarca. Zo bleek onder andere dat mensen in Peru allemaal hun schoenen aanhouden in huis. Daarom keek mijn mamà dus zo raar en vroeg ze of ik het niet koud had toen ik de eerste dag op kousen rondliep!
Een andere gewoonte is dat de ouders niet gaan slapen voor hun kinderen thuis zijn als die uitgaan. Altijd op tijd komen, dus.

Zo, tijd om naar school te gaan.
Tot later!

Hanne

Cavia's enzo

Hola!

Dag vier in mijn gezin en alles gaat nog altijd goed!
Eergisteren zijn we met een groep familieleden gaan eten in een restaurant en omdat ik niets begreep van de kaart, liet ik mijn familie kiezen. Mamà vroeg of ik zin had in cui. Ik had geen idee wat dat was, maar gelukkig werd ik gered door mijn nicht, die zei: 'I think they have it as a pet in her country'. CAVIA dus.
Ik heb dan maar iets anders genomen omdat ik liever eerst een beetje wen aan het eten hier voordat ik cavia's begin te eten, maar drie anderen aan de tafel hadden wat later wel zo'n lief diertje op hun bord liggen.
Met hoofd en al, hmmmm.

Na het eten zijn we doorgereden naar een stuk land van mijn gezin, waar ze een soort mini-boerderij hebben. We gingen binnen in een huisje en ja hoor... tientallen schattige cavia's waren daar aan het rondsnuffelen. Genoeg om een paar jaar van de eten blijkbaar.
Ik heb er eentje vastgenomen en gerustgesteld: 'no te voy a comer'.
Op het boerderijtje stonden ook schapen en een varkentje. Ik vroeg aan mamà of ze al hun eten daar haalden en ja hoor. Alles wat op mijn bord zal verschijnen dit jaar, liep daar nog vrolijk rond.
Over de versheid van mijn eten heb ik dus niet te klagen!

Na het boerderijtje hebben we nog wat rondgereden en we zijn gestopt op een paar plaatsen, bijvoorbeeld een heel leuk marktje met allemaal traditionele peruanen (die zie je hier heel veel, met de gekleurde kleren en hoge hoed en een baby in een sjaal op hun rug). We zijn ook op bezoek geweest bij een echte traditionele familie die in de bergen woont in een huis zonder deur.

Gisteren ging ik normaal gezien voor het eerst naar school, maar in de ochtend kwamen we de presidente van AFS Cajamarca tegen en zij zei dat dat pas voor vandaag was. Om vijf uur vanavond gaan we een kijkje nemen en alles regelen en we moeten pas echt naar school vanaf volgende maandag. De presidente vond dat beter omdat we dan eerst de kans hebben om de stad te verkennen. Nog een paar dagen vakantie dus!

Voor zover mijn avonturen. Tot de volgende!

Hanne

Eerste bericht vanuit Peru!

Hallo familieleden, vrienden,…

Op 1 september zijn we met meer dan 20 AFS’ers vertrokken naar Peru. Op de luchthaven (en de dagen ervoor) was het nauurlijk even moeilijk om voor zo lang afscheid te nemen, maar verder is alles tot nu toe heel goed meegevallen.
We kwamen na vele uren vliegen aan in Lima, waar onze aankomstoriëntatie begon. Deze 2 dagen waren heel leuk en we hebben veel gelachen, voor het laatst in het Nederlands.
Verder viel het me op dat we 2 keer per dag aardappelen aten, telkens zowel in de soep, het voorgerecht, als bij de echte maaltijd. Dat wordt dus verdikken dit jaar;)

Na twee dagen zijn we met vijf AFS’ers naar Cajamarca vertrokken: een busrit van ongeveer 16 uur. Klinkt niet echt aangenaam, maar de zetels waren echt zalig en we hebben de helft van de rit kunnen slapen. Tegen het einde van de rit steeg de spanning wel, want we zouden voor het eerst onze gastfamilie zien. In het station werden we al opgewacht door een AFS comité en enkele gastfamilies en vrienden. Mijn familie kwam vijf minuten later aan. Het was heel leuk om ze te zien.

Ze hebben mij meteen een deel van Cajamarca getoond door eroor te rijden en dingen aan te wijzen en uiteindelijk kwamen we in de doodlopende straat waar het huis staat waarin ik dit jaar ga wonen. Het is echt een heel mooi huis. Na een halve dag voel ik me hier al thuis, ook omdat de mamà zo vaak zegt dat dit mijn huis nu ook is (es su casa, Channa).
Mijn kamer is ook heel leuk. Hij is volledig roze, compleet met barbie-hoeslaken (net als thuis eigenlijk) en alles. Ook handig is dat ik mijn eigen badkamer heb. Niet nodig, maar wel eens leuk.
Dan mijn familie! Ik heb hier drie broers (José Martin, Eduardo, Javier) en een zus die in trujillo studeert (Noémy), op vijf uur rijden van hier en aan het strand dus dat worden leuke bezoekjes.
Mijn mamà, Pilar, is directrice van een kleuterschool, praat veel en is heel lief en papà werkt in een reuzegrote mijn als chemicus of zoiets.
Maandag mijn eerste schooldag, daar ga ik zeker nog over schrijven.

Hasta luego!

Hanne