Leuke weken in een ver land

Hola

Dit heb ik de 16e geschreven, maar toen had ik geen internet:

(16-10)

Weer twee weken voorbij, maar dan weer zonder zus, want na amper vier leuke dagen is ze al weer naar Trujillo vertrokken. Als afscheid zijn we met een hele bende Chifa gaan eten, dat is Chinees eten met wat Peruaans erbij. Op de kaart stonden veel dingen die ik niet kende, dus heb ik maar iets genomen en het was heel lekker. Voor het eten, met voorgerecht en drankje, heb ik ongeveer 2 euro betaald. Typisch aan dit land: al het eten is enorm goedkoop. Allen hierheen, zou ik zo zeggen!

In dat weekend met zus zijn we ook eens rondjes gaan rijden met de auto. Jimena, mijn nichtje dat normaal ook in Trujillo woont, reed, maar spannend... zonder rijbewijs (wat hier heel normaal is. Mijn broer doet dat dagelijks). Ze hebben mij ineens een plaats getoond waar je dvd's kan kopen voor 2,5 sol per stuk, wat meer is dan op straat, maar in die winkel ben je zeker van de kwaliteit van je dvd en ze hebben er alles! Als ik een titel zeg, ligt de dvd 10 seconden later voor mijn neus.

En voor de films die ze nog niet hebben, is er de cinema! 1 euro inkom op maandag, dinsdag en woensdag, dus nu proberen we elke dinsdag te gaan, waarna we de avond afsluiten met gezellig ergens te gaan eten. Een keer in het beste hamburger-restaurant van de stad (waar ik 7 sauzen heb opgesomd toen er mij werd gevraagd met welke saus. Dat mag hier) en een keer in een kleine pizzeria waar de stenen oven op 2 meter van ons stond en we het deeg voor onze neus gerold zagen worden. 1 pizza voor 3 man voldeed en het was heerlijk! Beter dan in Italie vond ik.

De week erna zijn we naar Cajabamba geweest, een stad die op 3,5 uur rijden van hier ligt. Of toch als je tegen 110 km per uur door haarspeldbochten en bergweggetjes rijdt. Het was net een race tussen de drie families in drie auto's. Gelukkig kon ik onderweg genieten van het uitzicht, want we reden door een prachtige bergketen.
In Cajabamba zelf mochten we slapen in het huis van de familie van een van mijn peruaanse nonkels. Met de vier nichtjes in een kamer, gezellig!

Dat weekend had die familie een feest met veel eten en daar mochten we ook aan deelnemen. We hebben lekkere kip gegeten en verse broodjes, die ik heb zien bakken in een grote stenen oven. Heerlijk! En verser kon echt niet. Ik zag het deeg in de oven verdwijnen en een tijdje later was ik de lekkere krokante broodjes al aan het eten. Hmmm.

In de avond was er dan een feest op het plein. Daar stonden rare constructies van meer dan 50m hoog. Er waren er in elke hoek en tussenin ook nog wat gebouwd. Eerst vroeg ik me af wat die dingen waren, maar toen werd de eerste aangestoken. Een klein vuurtje in het midden van het onderste gedeelte, dat een vuurwerkje aanstak en zich dan naar het tweede gedeelte van het ding verplaatste en zo voort naar boven toe. Ik kan het eigenlijk niet echt uitleggen, omdat ik in België nog nooit iets heb gezien dat daar op leek. Zou ook gewoon verboden zijn in ons landje, omdat het gevaar op brandende huizen en mensen best wel groot is. Gelukkig zijn er enkel wat brandende stukken naar beneden gevallen tussen de mensen (en niet op mensen) en stond er maar een klein stukje dak in brand. Of toch een poster die op een dak hing en waar een brandend stuk vuurwerk op gevallen was. Dat viel dan heel spectaculair langzaam en brandend naar beneden, waar alle mensen stonden, maar tegen dat het echt beneden was, was het al opgebrand. Even een spannend moment!

Maar dus, die dingen heten Castillos en ik zou het leuk vinden als jullie er allemaal eens één konden zien, want ik vind het nogal onmogelijk ze al typend te beschrijven. Bij de volgende gelegenheid zal ik er foto's van nemen of een filmpje maken.

Tijdens en na de Castillos werd er gefeest en gedanst op het plein. Enkele Campesinos (mensen van het platteand met hoeden en kleurige kledij) waren heel vrolijk aan het dansen op live muziek.

Deze week heb ik heel veel gedaan. Elke dag had ik wel een uitstapje en als ik dan eens dacht dat ik niets te doen had, stonden er meisjes voor mijn deur om te vragen of ik mee weg ging en dan was ik weer de hele dag weg. Ik heb onder andere een plaats gezien waar oude graven waren outgehouwen in rotsen en met een oud bootje gevaren waarin we moesten trappen.

Ik ben ook een dag Belgisch gaan koken bij andere Belg Wim en daar heb ik een mummie gezien. Die heeft zijn mama eens als geschenk gekregen en nu staat die mooi in dat huis zoals in een museum. Gelukkig wel achter glas.
Na de mummie zijn we begonnen aan de tomatensoep, spaghetti en pannenkoeken. Jammie!

Laatste nieuwtjes:

De 21e (donderdag) vertrek ik op reis tot de 27e. We gaan mee met de school van de zoon van de presidente van AFS Cajamarca. Een viaje de promoción heet dat hier. Die zijn veel goedkoper dan andere reizen omdat dat met een school is. We hebben echt geluk dat we mee kunnen.

De reis gaat langs de Selva (regenwoud) en een dagje langs Chiclayo, een stad aan de kust. In totaal gaan we vier steden zien: Chiclayo, Moyobamba, Tarapoto en Rioja. Ik ben benieuwd en heb er echt veel zin in!

Zo dat was het weer eens.

Peru is een prachtig land en ik zit hier goed! (maar ik zal wel terugkomen na een jaartje hoor).

Hasta luego,

Hanne

Kamperen in de Andes

Hola,

Dit weekend is enorm leuk begonnen, want ik sinds vrijdagochtend voor de eersre keer in mijn leven een zus in huis. Ze heeft zeven uur op de bus gezeten van Trujillo (de stad waar ze studeert) naar hier omdat er zondag verkiezingen zijn en stemmen in je eigen stad verplicht is. Tot maandag heb ik dus een zus en dat vind ik heel leuk.
Gisterenavond ben ik met haar, een neef en wat vrienden gaan kamperen... in de Andes dus! Het was prachtig. Een van mijn neven hier, Carlos, heeft een berg (je kan hier bergen kopen, jaja) en daar hebben we onze tenten opgeslagen en een vuur gemaakt. Met zicht op de mooiste bergen en in de verste verte geen huizen. Je kan de bergen hier ook moeilijk vergelijken met die in Europa. Deze zijn zoveel gigantischer! We hebben vanuit ons plekje aan het vuur de zonsondergang en vreemd genoeg ook de maansopgang kunnen bewonderen. Ik wist niet dat de maan exact zoals de zon kon opkomen, van achter een berg, met een cirkel van licht en dan steeds meer zichtbaar, maar dat kan dus blijkbaar allemaal.

Op het kampvuur hebben we marshmellows en worstjes geroosterd en we zijn nog heel de avond blijven zitten, zo mooi in the middle of nowhere op de top van een berg in een prachtig gebergte. Een echte aanrader!
Een nadeel aan kamperen in de bergen is wel dat het daar 's nachts enorm koud wordt en dat hout zo snel op raakt en het vuur na een tijdje verdwijnt. Toen we gingen slapen, had ik 4 tshirts en 3 pulls aan en een slaapzak en een dekentje over mij, maar toch bevroor ik en kon ik niet slapen van de kou. Brrrrr! Ik heb daardoor heel lang wakkergelegen en gewenst dat het ietsje warmer zou worden, maar de zon kwam pas vele uren later op dus het werd alleen maar kouder. Maar dat veranderde niets aan mijn goed humeur vandaag, want ik heb gekampeerd in de andes en dat was leuk! Slaap of niet :)

Dat was dit weekend, nu zal ik nog wat dingen vertellen die ik deze week heb meegemaakt.
Een van die dingen was iets minder leuk: we zijn naar een herdenkingsmis geweest van een vriendin van mijn gastpapa. Zij is een maand geleden omgekomen in een busongeluk (de bus reed van hier naar Trujillo, wat heel veel mensen hier doen) waarbij 14 doden zijn gevallen. Hier is het de gewoonte om een maand, zes maand en een jaar na de begrafenis telkens een herdenkingsmis te houden. En de kerk zat overvol. Heel veel mensen moesten rechtstaan en al die honderden mensen vormden aan het einde van de mis een rij om de familie van de vrouw die herdacht werd een knuffel te gaan geven. Zelfs ik, ook al kende ik ze niet, maar dat is hier echt de gewoonte en niemand vindt dat raar. Voor mij kwam het heel triestig over dat de familie 1000 keer 'het spijt me' moest horen, hoewel dat ook wel veel steun geeft.
Was echt wel een beetje raar, dat knuffelen, maar ook heel goed om de gewoontes hier te leren kennen.

Dan, op school. Sommige dingen zijn echt leuk. Maandag zijn we foto's gaan ontwikkelen in het lab, zo helemaal donker en met allemaal chemische dingen. We gaan zelf ook foto's moeten trekken met een filmrolletje en een echte oude niet-digitale camera van de universiteit en die dan ontwikkelen. Dat is echt wel heel leuk om te doen!
In filosofie ben ik vrijdag heel hard geschrokken toen ik mijn examen van de week ervoor terug kreeg en de prof voor heel de klas zei dat ik het zo goed had gedaan. Raar, want ik was er maar één les van de vijf geweest en ik had geen toegang tot de cursussen op het internet. Ik had op mijn examen dus gewoon maar wat geschreven, maar ik was toch een van de enigen die niet gebuisd waren. Ik moest zelfs twee van mijn antwoorden voorlezen voor de klas.
Voor de rest ga ik nog steeds graag naar mijn univ, maar duren de lessen wel wat te lang en nog steeds zonder pauze. Maar ik heb weinig lessen, dus heb ik zeker niet te klagen :)

Voor zover mijn week ongeveer. Hopelijk is het in België ook zo leuk:)
Hasta luego!

Hanne

Dag 24: de tijd gaat snel.

Hola!

Intussen ben ik al 24 dagen in Peru. De tijd gaat snel!
Zaterdag ben ik naar een 15años geweest. Dat is de 15e verjaardag van een meisje en die dag gaat hier niet onopgemerkt voorbij. Het feest was in een vrij grote zaal, die in het thema "roze" was ingericht met allemaal ronde tafeltjes en een dansvloer. Het leek meer op een trouwfeest dan op een verjaardag.
De dag voordat we naar het feest gingen, kwam ik te weten dat de dresscode voor zo'n dingen avondkledij is. Ik ben dus heel de dag op zoek geweest naar een jurk en schoenen. Met hakken, dat moet. Best pijnlijk, vijf uur dansen op hakken. En ook niet nodig aangezien ik zo al de grootste was en ik met die schoenen ver boven alle jongens uitstak.
Grappig wel.

Het feest begon met een ceremonie, daarna was er eten en daarna begon iedereen te dansen. Wat later kwamen er dan verklede mensen binnen, sommigen op hoge stelten en zij begonnen maskers en gekke hoofddeksels uit te delen. Ik heb mijn gek hoofddeksel na het feest weggegeven aan een klein jongetje dat op een karton ging slapen op straat vlak bij de feestzaal. Het was een heel leuk jongetje dat heel de tijd grapjes maakte, maar dat wel geen huis had en dus op straat moest slapen. Hij was heel blij met het gekke ding dat ik hem gaf en toonde het aan iedereen. Zo schattig! Ik wou hem meenemen naar huis.

....

Vanaf hier was ik daarnet verder aan het typen maar ik drukte blijkbaar op iets verkeerd en heel mijn bericht is plots verdwenen. Opnieuw beginnen dus. Jeuj.

Ik denk dat ik hier was beginnen schrijven over school.

Enkele weetjes:

• Eergisteren ging mijn gsm plots af in de les. Ik wou hem afzetten, maar de professor vond dat precies een raar idee en gebaarde dat ik in de gang moest opnemen. Wat hij zelf die les drie keer deed. Het is hier niet de gewoonte om af te leggen als je les hebt. De ene helft gaat in de gang bellen, de andere helft begint heel stil in de klas te bellen.
• Er wordt hier veel vriendschappelijker omgegaan met professoren. Enkel hun voornaam wordt gebruikt en voor de les krijgen ze een handje en een “hola prof”. Wanneer ik wordt voorgesteld aan directie, begroeten ze me altijd met een kus. Net zoals vrienden of familie.
• Wim (andere belg) en ik zijn gisteren ontvoerd uit onze les om foto's te laten trekken met de directeur voor een of andere krant. We zijn blijkbaar de eerste uitwisselingsstudenten in de univ en dat willen ze de wereld laten weten:) We hebben in ruil een rugzak en een tshirt van de univ gekregen. Leuk!
• Lessen van drie uur zonder pauze duren laaaaang!
• Een niet-school weetje: zaterdag zat de hele stad (=veel mensen!) zonder stroom, maar dat is hier niet zo abnormaal. Gebeurt wel vaker.

Dat was mijn week zo ongeveer. Morgen ga ik weer naar een 15años. Mijn broers hebben blijkbaar nogal wat vriendinnen van 15. En zondag is het elke week familiedag. Dan gaan we eten en rijden we ergens naartoe.

Wie nog iets wil vragen of zeggen kan me altijd mailen: hanneke543@hotmail.com

Tot de volgende!

Hanne

Deze week

Hola!

Het leven in Peru wordt steeds normaler. Ik voel me hier nog altijd goed en voorlopig heb ik nog geen echte problemen met het aanpassen. Het eten is wel heel anders dan in België en het is raar om mijn vrienden niet in de buurt te hebben, maar daartegenover staat dan wel dat ik elke dag nieuwe mensen zie en dat ik hier een hele stad voor mij heb liggen die ik nog kan verkennen.

Intussen ga ik al een week naar school. De lessen die ik volg zijn heel anders dan in België. In de meeste lessen zitten we met heel weinig in de klas (minder dan 10) en praat de prof echt met zijn leerlingen.  We krijgen wel bij ongeveer elke les huiswerk mee, maar tot nu toe valt dat goed mee. Voor fotografie moeten we 10 bepaalde foto’s trekken en 5 minuten voor de klas praten over een fotograaf. In het Spaans…
Dat wordt nog spannend!

De lessen zijn hier wel lang (2 of 3 uur) en tegen het einde is dat wel heel saai omdat het vermoeiend is om naar een andere taal te luisteren en na een uur lukt dat al veel minder goed.  Gelukkig versta ik steeds meer en gaat mijn Spaans er wel op vooruit. Ik kijk echt uit naar het moment waarop ik die taal spreek alsof het Nederlands is, want nu is het soms moeilijk om dingen in mijn hoofd te hebben die ik niet kan verwoorden.

Maandag zijn we met de drie Belgen de toerist gaan uithangen. We zijn naar het centrum van de stad (Plaza de Armas) geweest en zijn de trappen op geklommen die naar een heel mooi kerkje leiden. Onderweg in alle winkeltjes binnengeweest om naar de souvenirtjes te gaan kijken en boven mocht dan natuurlijk de INKA KOLA niet ontbreken. Net vakantie!

Verder ben ik ook nog gaan basketballen en voetballen met mijn klasgenoten en daarstraks ben ik met de fiets naar school gereden.  Op een weg zonder wegstroken of fietspaden en vol met auto’s en motortaxi’s. Een echt avontuur dus!

Dat was het tot nu toe. Het leven in Peru begint vorm te krijgen J

Hasta luego,

Hanne

LAMA's²!

Hola!

Ik loop hier nu al 10 dagen rond in Peru en ik heb toch al wel wat vreemde dingen gezien. Onder andere veel borsten. Je ziet hier af en toe op straat een mama die haar kindje melk aan het geven is, terwijl zij zelf bijvoorbeeld aan het werk is. Toen ik een broek ging kopen in een winkeltje en ik naar een bepaalde broek wees, nam een van die mama's haar kindje (al voedend) in haar rechterhand en haalde ze de broek met haar andere hand uit een stapel broeken. Intussen vielen er nog wat dingen naar beneden, die het kindje gelukkig niet raakten. We hebben ook eens de weg gevraagd aan een meisje, maar omdat zij het niet wist wees haar vriendin ons de weg. Met één hand, want met haar andere arm was ze haar baby onder haar borst aan het houden. Maar dat is hier allemaal niet vreemd.

Vandaag ben ik naar de markt geweest, waar je onder andere kippen kon kopen om op te eten. Gepluimd, maar met de kop en de poten er nog aan. Lekker blijkbaar, maar toch een vreemd zicht. Mijn mamà kocht geukkig een kip zonder kop, die nu nog steeds in de keuken ligt, wat niet echt smakelijk is om naar te kijken tijdens het eten. Verder was de markt wel heel mooi en kleurrijk, met vele traditionele peruanen met hoge hoeden die allemaal lekkere en speciale dingen verkochten. Fruit in alle kleuren en maten!

Verder ben ik natuurlijk ook nog naar de univesiteit geweest. Soms leuk, maar soms ook echt saai. Bijvoorbeeld drie uur lang kunst, maar dan gewoon drie uur lang naar een diashow van schilderijen kijken waarbij de prof bij elke dia een Spaanse saaie uitleg gaf. Aburrido!

Filosofie was wel heel boeiend en die prof verstond ik vrij vaak omdat hij heel duidelijk en traag praatte. Klein minpuntje: die les begint om zeven uur in de ochtend. Reken daar een half uur stappen bij en jaaaa, dat is vroeg opstaan!

Ik vind het wel heel leuk om zoveel te wandelen. Gisteren ben ik voor het eerst alleen naar huis gewandeld en het was niet eens zo gevaarlijk. Om negen uur in de avond heb ik wel een motortaxi naar huis genomen want in het donker naar huis wandelen is echt niet aan te raden in dit land.

Nog een paar weetjes:

• Ik heb nog geen bonen voorgeschoteld gekregen. Leve Cajamarca!
• Op de markt koopt mijn mamà elke week verse bloemen voor in elke kamer.
• Ik heb pasfoto's laten trekken, wat echt lang duurde omdat mijn hoofd er van de meneer perfect moest opstaan (de oude man kwam steeds mijn haar goedleggen en mijn hoofd een milimeter bewegen) en omdat je hier blijkbaar triest moet kijken op foto's. Lachen=opnieuw.
• Ik ga een sport zoeken, waarschijnlijk taekwondo ofzo:)

 Zo, dat was het voor vandaag.
Hasta luego!

Hanne

Eerste dag universiteit

Hallo!

Snel even een berichtje, want over 10 minuten vertrek ik (te voet) voor de tweede keer naar mijn universiteit, de Universidad Privada del Norte. Voorlopig is het daar heel leuk, ze houden duidleijk van buitenlandse studenten en Wim (andere AFSer hier) en ik mochten ons lessenrooster mee kiezen. De directeur praat engels en is heel vriendelijk. Om half 11 gaan we nog is met hem praten om te zien of we filosofie, psychologie en wiskunde (Wim) kunnen volgen. Daarna krijgen we twee uur les over Peru denk ik, in het vak Identidades y Communicación en van vier tot zeven hebben we Lenguaje audiovisual. Ben benieuwd!

Gisteren zijn we naar de eerste les fotografie geweest. De professor is jong en vriendelijk en praat ook engels. Hij praat traag Spaans en legt alles goed uit. Onze klasgenoten hebben zich allemaal voorgesteld en het leek toch alsof we welkom waren:)
Na school hadden we nog twee uur voordag we op een AFS bijeenkomst moesten zijn dus zijn we naar het centrum gewandeld, wat heel leuk was omdat we onderweg langs echte peruaanse straten wandelden en langs allemaal kleine winkeltjes.
Op de AFS bijeenkomst hebben we geleerd over de gewoontes in Cajamarca. Zo bleek onder andere dat mensen in Peru allemaal hun schoenen aanhouden in huis. Daarom keek mijn mamà dus zo raar en vroeg ze of ik het niet koud had toen ik de eerste dag op kousen rondliep!
Een andere gewoonte is dat de ouders niet gaan slapen voor hun kinderen thuis zijn als die uitgaan. Altijd op tijd komen, dus.

Zo, tijd om naar school te gaan.
Tot later!

Hanne

Cavia's enzo

Hola!

Dag vier in mijn gezin en alles gaat nog altijd goed!
Eergisteren zijn we met een groep familieleden gaan eten in een restaurant en omdat ik niets begreep van de kaart, liet ik mijn familie kiezen. Mamà vroeg of ik zin had in cui. Ik had geen idee wat dat was, maar gelukkig werd ik gered door mijn nicht, die zei: 'I think they have it as a pet in her country'. CAVIA dus.
Ik heb dan maar iets anders genomen omdat ik liever eerst een beetje wen aan het eten hier voordat ik cavia's begin te eten, maar drie anderen aan de tafel hadden wat later wel zo'n lief diertje op hun bord liggen.
Met hoofd en al, hmmmm.

Na het eten zijn we doorgereden naar een stuk land van mijn gezin, waar ze een soort mini-boerderij hebben. We gingen binnen in een huisje en ja hoor... tientallen schattige cavia's waren daar aan het rondsnuffelen. Genoeg om een paar jaar van de eten blijkbaar.
Ik heb er eentje vastgenomen en gerustgesteld: 'no te voy a comer'.
Op het boerderijtje stonden ook schapen en een varkentje. Ik vroeg aan mamà of ze al hun eten daar haalden en ja hoor. Alles wat op mijn bord zal verschijnen dit jaar, liep daar nog vrolijk rond.
Over de versheid van mijn eten heb ik dus niet te klagen!

Na het boerderijtje hebben we nog wat rondgereden en we zijn gestopt op een paar plaatsen, bijvoorbeeld een heel leuk marktje met allemaal traditionele peruanen (die zie je hier heel veel, met de gekleurde kleren en hoge hoed en een baby in een sjaal op hun rug). We zijn ook op bezoek geweest bij een echte traditionele familie die in de bergen woont in een huis zonder deur.

Gisteren ging ik normaal gezien voor het eerst naar school, maar in de ochtend kwamen we de presidente van AFS Cajamarca tegen en zij zei dat dat pas voor vandaag was. Om vijf uur vanavond gaan we een kijkje nemen en alles regelen en we moeten pas echt naar school vanaf volgende maandag. De presidente vond dat beter omdat we dan eerst de kans hebben om de stad te verkennen. Nog een paar dagen vakantie dus!

Voor zover mijn avonturen. Tot de volgende!

Hanne